تا توانی دلی به دست آور/ دل شکستن هنر نمیباشد…

چطور عذرخواهی کنیم؟

در مورد عذرخواهی بیشترین چیزی که نمیدانیم گاهی، این است که چطور عذرخواهی کنیم؟

چند تکنیک است که در دلجویی از دیگران باید رعایت کنیم، اگر این تکنیک ها را رعایت کنیم و همه موارد را رعایت کنیم، حتما طرف مقابلمان از ما راضی خواهد بود.

عوض بدل نکنیم

دو نفر از دوستان شما برای عذرخواهی از حرف بدی که به شما زده اند، پیش شما میآیند. اولی میگوید مرا ببخش. من به این دلیل برای عذرخواهی آمدم که دفعه پیش تو پا پیش گذاشته بودی و گفتم این دفعه نوبت من است که جلو بیایم و تو باید مرا ببخشی چون دفعه پیش من تو را بخشیده ام.(او با اینکه مقصر است و برای عذر خواهی آمده، ولی کار خود را بد نمیداند و آمده چون شما برای او اهمیت دارید) و البته شما احتمالا او را میبخشید.

دومی میآید میگوید من را ببخش، من به تو بد کردم. من مقصر بودم. نباید آن حرف را میزدم یا آن کار را میکردم، نمیدانم چطور میتوانم این اشتباهم را جبران کنم … و احتمالا شما حرف او را قطع میکنید از او میخواهید ادامه ندهد و شما او را بخشیده اید و نیاز به جبران نیست در هر صورت شما هم نفر اول و هم نفر دوم را میبخشید.

ولی آیا چه حسی به نفر اول و نفر دوم دارید؟ این دو با هم برابر هستند؟ اگر هر دو هم بخشیده شوند باز نفر دوم یک جایی دیگری در قلب ما دارند، هر دو عذرخواهی کرده اند و در این مورد برابرند ولی شما به نفر دوم جایگاهی ویژه به خاطر تواضع و مهربانی، در قلبتان میدهید این تفاوت آن دو نفر است، اولی که میداند و اعتراف میکند که اشتباه کرده و دومی که انگار برای معامله آمده و طلب کار است.

طلب بخشش باید از ته دل و اعماق وجود باشد، عذرخواهی کردنی که از روی غرور است راه به جایی نمیبرد و …

بار کج است که به منزل نمیرسد

ما میخواهیم وقتی از کسی دلجویی میکنیم چه تاثیری روی طرف مقابلمان بگذاریم؟ ما نفر اولیم ؟ یا میخواهیم نفر دوم باشیم؟ انتخاب کنید.

صادقانه و شجاع

وقتی برای عذر خواهی پیش کسی میرویم باید حداقل با خودمان صادق باشیم و درون خودمان بدانیم: آن کسی که خطا کرده “من هستم”. ما با خودمان کنار میآِییم و میدانیم که اشتباهی کرده ایم و شهامت آن را داریم که برویم و آن کدورت را رفع کنیم. شاید دیده اید کسانی را که حتی با هم برادر هستند ولی بر سر موضوعی در جوانی دعوایی کرده اند و مثلا الان بیست سال است که با همدیگر قهر هستند، شاید دیده اید که زن و شوهری هفته ها یا حتی ماه ها به خاطر اختلاف نظری با هم حرف نمیزنند. این اولین دلیلش به نظر من جدای از غرور، شهامت نداشتن و شجاع نبودن کسی است که اولین اشتباه را در دعوا مرتکب شده است. در هر صورت سخت است کسی بعد از یک ماه یا بیست سال، پا پیش بگذارد و بگوید ببخشید من اشتباه کرده ام. صحبت از بیست سال نیست، به نظر من به اندازه ی هر دقیقه ای که میگذرد همان قدر سخت تر میشود و نسبت به گذشت زمان شهامت و شجاعت بیشتری میخواهد. ولی بالاخره باید اراده کرد و زنجیر شیطان درون را شکست برای ابراز تاسف پیش رفت، حتی اگر ما مقصر نباشیم.

طلب

بهتر است با خودمان و طرف مقابلمان، صادق باشیم و شجاعت بیان “ببخشید اشتباه از من بود” را داشته باشیم. راست گفته اند:

هر سخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند

مراحل عذرخواهی

تمامی این مراحل نسبت به کاری که ما کرده ایم و جایگاه طرف مقابل مان ، متغیر است، میتوانیم از آن کم کنیم یا به آن اضافه کنیم.

اول از همه متوجه میشویم که این ما هستیم که اشتباه کرده ایم وحق با طرف مقابل است.

با خودمان حل میکنیم که:”من الان میرم و عذرخواهی میکنم و اینکه او چه جوابی به من میده اصلا مهم نیست، من فقط وظیفه ام رو انجام میدم” شجاعانه تصمیم میگیریم.

رو به روی او میرویم ” میتونم ی چند دقیقه باهات حرف بزنم؟” یا او اجازه ی حرف زدن میدهد و یا شروع به ابراز ناراحتی میکند، در حالت دوم در سکوت کامل منتظر تمام شدن حرف های او میشویم.

با ابراز تاسف شروع میکنیم مثل ” من متاسفم واقعا… نمیدونم چطور عذرخواهی کنم که قبول کنی” کمی از او حسن جویی میکنیم (اگر نمیدانید حسن جویی چیست؟ چطور است به مقالات من با همین عنوان در سایت مراجعه کنید) مثل “تو خیلی خوبی مطمئنم اینقدر خوب هستی که من رو ببخشی”. قبول تقصیر میکنیم، مثل “من میدونم که واقعا تقصیر من بود… این من بودم که ناراحتت کردم… این من بودم که دعوا راه انداختم… این من بودم که داد زدم و شروع کردم…” علت را کاملا واضح توضیح میدهیم، البته اگر دلیلی داریم که به فرآیند عذرخواهی کمک خواهد کرد. نکته ی مهم اینکه نباید توجیح کنیم و عذرِ بدتر از گناه بیاوریم، یادمان باشد که ما اول پذیرفته ایم که مسئولیت صد در صد این اشتباه با ما بوده است. مثلا”واقعا نمیدونم دلیل من قانع کننده هست یا خیر ولی سوئ تفاهم شده بود و من اشتباه متوجه شدم و زود قضاوت کردم و اومدم سرت داد زدم” و اشتباه ترین جمله این که دلیل بیاوریم که”عزیز ببخشید من خیلی خسته بودم… از جای دیگه اعصابم خورد بود…” این دلایل نباشند بهتر است تا اینکه باشند و نیت ما را خراب کنند.

برای جبران این اشتباه چه کاری میتوانیم بکنیم؟ از او هم بپرسیم و کمک بخواهیم. باید تا میتوانیم کاری بکنیم که به صورت عملی عذرخواهی کنیم. یک کاری بکنیم و به او نشان بدهیم که ما واقعا پشیمان هستیم. هرکاری لازم است بکنیم تا نشان دهیم ما رضایت او را میخواهیم.

وقتی عذرخواهی میکنیم یعنی دیگر قصد نداریم آن رفتار را تکرار کنیم. کاملا واضح است اگر ما این همه مراحل را طی کنیم و عذرخواهی نتیجه بدهد و بعد مثلا یک ساعت بعد همان رفتار قبل را تکرار کنیم، ما کار بیهوده ای کرده ایم. هم او و هم خودمان را به تمسخر گرفته ایم. عذر خواهی واقعی یعنی کاری را دیگر هرگز انجام ندهیم.

“ببخشید”

این کلمه ی ۶ حرفی را همه بلدن

اما عذرخواهی یعنی دیگه تکرار نمیشه، … قول …

اگر تجربه ای دارید راجع به عذرخواهی یا داستانی دارید که مایلید در سایت یا کتاب بعدی منتشر شود یا اگر راهکاری و راه حلی دارید، حتما از من دریغ نکنید. شاید مشکل شما مشکل دیگران هم باشد.