۶ گناه مرگبار سخنرانی در جمع
شاید برایتان تعجب برانگیز باشد اگر بگوییم که صرفا برخی از اشتباهات گفتاری ، مانند “عهه” یا “ام” و سایر اضافات کلامی که گاهی در سحنرانی در جمع استفاده می کنیم، و یا حتی چند تپوق بین صحبت هایمان باعث خراب شدن سخنرانی ما نمی‌شود. ما با محتوای خوب می‌توانیم آنها را جبران کنیم و مخاطب، آن چند مورد را فراموش خواهد کرد. اما برخی اشتباهات گفتاری، چنان سنگین هستند که هنگام مرتکب شدن آنها ، شما به عنوان یک سخنران قطعاً ناکام می‌مانید. این مقاله شش گناه مرگبار سخنرانی در جمع را آشکار می کند. و خواهید دید چه اقداماتی طی یک سخنرانی در جمع چطور می تواند سخنرانی تان را در نظر مخاطب کم مایه کرده و نابود کند.
گناه مرگبار شماره ۱: تنبلی کردن
کاهلی ، یا تنبلی ، توسط سخنرانان در هنگام آماده سازی خود .
سخنرانی در جمع ، چه به صورت رسمی و چه غیررسمی ، فعالیتی اساسی است که نیاز به تلاش دارد. با این حال ، اکثریت مردم هیچ تلاشی برای بهبود کارایی خود در سخنرانی در جمع نمی‌کنند. به طرز غم انگیزی ، آنها راضی هستند که از یک نمایش ناامید کننده به یک نمایش دیگر منتقل شوند.
برخی از سخنرانان مشهور را می‌بینیم که بعضاً زمان و انرژی لازم را برای آماده‌سازی یک سخرانی نمی‌گذارند و همین مورد باعث می‌شود سخنرانی آنها خراب شود.
فراموش نکنیم که در جهانی زندگی می کنیم که داشتن اطلاعات به تنهایی اثر گذار نیست و ارائه آن به هر طریق نمی‌تواند تاثیری بر مخاطب بگذارد!
مخاطب شما هر روز کم حوصله تر، کم توجه تر و تنوع طلب تر می شود و حتی اگر در جمع مخاطبان فرهیخته و به شکل تخصصی قصد صحبت کردن و سخنرانی دارید، باید فاکتور های یک سخنرانی تاثیرگذار را رعایت کنید.
” سخنرانی در جمع ، چه به صورت رسمی و چه غیررسمی ، فعالیتی اساسی است که نیاز به تلاش دارد. “
به چندین روش می توانید از تنبلی جلوگیری کنید:
- در یک دوره سخنرانی عمومی ثبت نام کنید
- کتاب‌های سخنرانی عمومی بخوانید
- وبلاگ‌های سخنرانی عمومی را بخوانید
- به یک باشگاه در زمینه سخنرانی بپیوندید
- توصیه های سخنرانان عالی را مطالعه کنید
- یک مربی سخنرانی استخدام کنید
گناه مرگبار شماره ۲: حسادت
ویژگی حسادت با یک باور غلط مبنی بر اینکه سخنرانان بزرگ خیلی خوش شانس هستند که با مهارت های ذاتی گفتاری متولد شده‌اند پیوند می خورد. این که عده ای فکر می کند سخنرانی و فن بیان بالا یک امر ذاتی است و برخی از اشخاص از اول سخنران به دنیا می آیند !
بهانه های خیلی از افراد را شنیده اید ، نه؟
- “او خیلی خوش شانس است! او یک سخنران طبیعی است ! “
- ” او بسیار آسان در مقابل مردم صحبت می کند. “
- “نه ، من نمی توانستم پیشنهاد را ارائه دهم، من سخنران نیستم . “
افرادی که به مهارت‌های “طبیعی” دیگران در سخنرانی در جمع غبطه می خورند ، در مواجهه با یک وضعیت گفتاری اجتناب ناپذیر ، به احتمال زیاد از راه حل های غلط استفاده می کنند:
- آنها به جای خلق داستان‌های اصلی ، داستان‌ها و حکایات دیگران را می دزدند
- آنها اسلایدهای پاورپوینت را از دیگران کپی می کنند حتی اگر کاملاً کاربرد نداشته باشند
- آنها سبک گفتاری دیگران را تقلید می کنند و فاقد اصالت هستند
به دلیل عادت های بد مانند آنچه گفته شد، سخنرانان از عدم اعتماد به نفس رنج می برند، آنها می دانند که داستان ها ، اسلایدها و حتی طرز بیان و لحن شان مربوط به دیگری است و از خودشان نیست!
لذا نتیجه آن عصبی شدن و احساس یاس می شود! زیرا آنها از قرار گرفتن در معرض فقدان می ترسند و این عصبی شدن بعضا منجر به رفتارهای ناخوشایند در آن ها می شود.
گناه مرگبار شماره ۳ : پرخوری کلامی
پرخوری کلامی را سخنرانانی به نمایش می گذارند که معتقدند بیشتر همیشه بهتر است .
اسلایدهای بیشتر ، تصاویر بیشتر ، مثال های بیشتر ، حقایق بیشتر ، تعداد جملات بیشتر ، جزئیات بیشتر و بیشتر از همه چیز کلمات بیشتر …
ارائه و جا دادن تمامی مطالبِ ممکن در ارائه خود و سپس سرعت بخشیدن به آن ،علی رغم آن که قصد شما برای تأمین حداکثر ارزش است و قصد پرگویی ندارید ، دارای اشکال است.
فراموش نکنید که معمولا، بیشتر بهتر نیست. تحقیقات نشان می دهد که مردم ظرفیت محدودی برای جذب اطلاعات دارند و وقتی اطلاعات بیش از حد ظرفیت باشد ، توانایی آنها را در جذب هر چیزی کاهش می یابد. مقدار جایگزین کیفیت نیست.
بهتر است ارائه خود را بر روی پیام اصلی خود متمرکز کنید، فقط بهترین مطالب پشتیبانی (حقایق ، اسلایدها ، حکایت ها) را انتخاب کنید و با سرعت معقول صحبت کنید. در صورت لزوم ، مواد تکمیلی به یک جزوه تعلق می گیرد که می توانید در دسترس مخاطبین خود قرار دهید.
همه این پرخوری های کلامی – اسلایدهای بسیار زیاد ، داستان های بسیار زیاد ، جزئیات بسیار زیاد – سخنران را به سمت یک مسیر تاریک و اشتباه سوق می دهد …
گناه مرگبار شماره ۴ : حرص و آز برای خرید زمان بیشتر
” صحبت بیش از زمان اختصاص یافته شما نقض قراردادی است که با مخاطبان خود دارید و این هرگز چیز خوبی نیست. “
حرص و آز ، گناه مرگباری است و توسط سخنرانی انجام می شود که به قرارداد زمانی اعلام شده و فرصتی که برای ارائه دارد پایبند نیست.
آیا این برای شما آشنا نیست؟
- اوه ، آیا ساعت صحیح است؟ من هنوز در نیمه راه مانده ام … “
- “من هنوز به قسمت خوب نرسیده ام …”
- “آیا مخالفتی وجود دارد که استراحت ناهار خود را به نصف کاهش دهیم تا بتوانم این کار را تمام کنم؟”
صحبت بیش از زمان اختصاص یافته شما نقض قراردادی است که با مخاطبان خود دارید و این هرگز خوب نیست. مردم مشغله زیادی دارند و قطعا هر شخص برای ساعات خود برنامه ریزی دارد ، لذا از اتلاف وقت خود قدردانی نمی کنند.
اگر چند دقیقه زودتر تمام شوید هیچ کس شکایت نمی کند . ولی شاید تجربه غر زدن ها و خستگی های مخاطب برای ادامه دار شدن صحبت بیش از زمان تعیین شده را داشته باشید. این نه به صلاح و اعتبار شماست و نه برای مخاطب خوشایند است.
گناه مرگبار شماره ۵ : خشم
خشم یا عصبانیت کنترل نشده توسط سخنرانی انجام می شود که مشکلات را به بدترین شکل ممکن کنترل می کند.
به عنوان یک سخنران ، شما همیشه باید کنترل خود را حفظ کنید. هر چقدر سخنرانی در جمع شما بد باشد ، آرام باشید. اجازه ندهید این ناامیدی شما را تحریک کند:
- هنگامی که اشتباه می کنید (حتی یک اشتباه بزرگ) ، در برابر اصرار به جلب توجه بیشتر به آن ، با لعن و نفرین در تلاش برای ترحم ، مقاومت کنید.
- وقتی یکی از مخاطبان در حال برهم زدن اتاق است ، در برابر اصرار “حل” آن با کنایه مقاومت کنید.
- وقتی تدارکات اتاق یا مکان از کار افتاد ، سرزنش برگزارکنندگان یا شخص دیگری را شروع نکنید. درعوض ، خویشتن دار باشید و ببینید چطور می توانید مسیر سخنرانی را به سمت مسیر اصلی هدایت کنید .
- هنگامی که یکی از مخاطبان شما را زجر می دهد ، بی اعتنا باشید و به خودتان نگیرید. هر چقدر شما بر رفتار مخاطب تمرکز کنید ، امکان از دست دادن تمرکز بر روی سخنرانی و آشفتگی ذهنی شما بالاتر می رود.
عصبانی شدن – چه از روی خودتان ، چه از مخاطبان یا از عوامل دیگر – یکی از بدترین کارهایی است که می توانید در سخنرانی در جمع انجام دهید. مخاطبان شما احساس ناراحتی می کنند و اعتبار شما به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
گناه مرگبار شماره ۶ : غرور
غرور توسط سخنرانی انجام می شود که معتقد است سخنرانی در جمع در مورد او و یا تیم کاری اوست و نه مخاطب .
اما اینطور نیست
- سخنرانی در جمع هرگز در مورد شما نیست.
- سخنرانی در جمع هرگز در مورد افتخارات چشمگیر شما و معرفی شما نیست.
- سخنرانی در جمع هرگز در مورد اسلایدهای مجلل شما نیست که به طور برجسته آرم شرکت شما را در کنار نمودارهای خیره کننده ۳ بعدی قرار می دهید.
سخنرانی در جمع همیشه مربوط به مخاطب و پیامی است که می خواهید منتقل کنید.
عدم قرار دادن مخاطب در اولویت ، هر ارائه ای را از بین می برد. شما باید تجزیه و تحلیل مخاطب را انجام دهید تا کشف کنید که چگونه می توانید به بهترین شکل ارائه خود را ارائه دهید و پیام را به گوش آن ها برسانید .
” سخنرانی هرگز در مورد شخص شما نیست. سخنرانی در جمع همیشه مربوط به مخاطب و پیامی است که می خواهید منتقل کنید. “
شما با کدام یک از این سبک‌های سخنرانی در جمع ارتباط بهتری برقرار می‌کنید؟
دوست دارید کدام سبک را یاد بگیرید؟
