هنگامیکه ما در مورد آموزش سختکوشی و قاطعیت و عزم راسخ به کودکان صحبت میکنیم، در مورد ایده سخت و دشوار کردن روابط و به دست آوردن احساسات و عواطف آنها صحبت نخواهیم کرد. ما در حال صحبت در مورد ایجاد اعتمادبهنفس و تصویری از کودک خود برای دستیابی به آرزوهایشان و رسیدن به اهدافی هستیم که برای دستیابی به آنها تعیین کردهاند و این فرصت را دارند که حتی در شرایط دشوار به مسیر خود ادامه دهند”.
آموزش قاطعیت، سختکوشی و عزم راسخ به کودکان این فرصت را میدهد تا چیزهای جدیدی را امتحان کنند، آنها را از طریق سختکوشی تشویق میکند، به آنها کمک میکند تا “در صورت سرعت گرفتن در مسیر رشد” اشتباهات خود را عیبیابی کنند و ستایشهای خاص و تلاش محور را بهجای ستایش فقط نتیجه گرا ارائه دهند.
سختکوشی، عزم راسخ، قاطعیت در انجام کار کودکان
چگونه به کودکان سختکوشی و قاطعیت را بیاموزیم؟
در تربیت فرزندانمان گاهی اوقات احساس میکنیم که همهچیز در اولین قدمها، اولین کلمات یا روزهای اول مدرسه در مورد نقاط عطف کوچک هستند در عین حال بسیار مهم نیز هستند. به همین دلیل مهم است که به خاطر داشته باشید نهتنها نتایج بلکه همچنین سختکوشی و عزم راسخ یا قاطعیت را باید تشویق کنید.
عزم راسخ و قاطعیت از ارزشهای مهم برای آموزش کودکان و تأثیر مادامالعمر آنها بر تواناییهای آینده، اعتمادبهنفس و خوشبختی آنها است. آموزش کودکان برای افزایش تحمل هنگام سخت شدن مسائل و تلاش زیاد برای رسیدن به اهداف و آرزوها یکی از مهمترین مهارتهایی است که فرزندان ما میتوانند بیاموزند.
در ادامه به ۸ مورد اشاره میکنیم که میتوانید به کمک آن سختکوشی و عزم راسخ و قاطعیت را به کودک خود بیاموزید:
۱. تلاش را بیش از موفقیت ستایش کنید
کودکان بهطور طبیعی میخواهند کارهایی را ادامه دهند که توسط بزرگسالان اطرافشان آن ها را مثبت تلقی میکنند. اگر از آنها به دلیل برخورداری از مهارت طبیعی در انجام کاری، مثبتتر از تلاش آن ها تعریف شود نسبت به وقتیکه سخت کار میکنند و شکست میخورند، آنها یاد میگیرند که نتیجه بهتر نتیجه انجام کارهایی است که انجام آن برایشان آسان است.
در عوض، وقتی فرزندتان بعد از شکست دوباره تلاش میکند، یا وقتی میبینید کودک بارها و بارها یک مهارت را تمرین میکند، او را ستایش کنید. این موضوع به کودک شما کمک میکند یاد بگیرد که سختکوشی، تلاش و تمرین بهاندازه نتیجه واقعی ارزش دارد.
ما باید از دیدن موفقیت فرزندان خود در انجام کارها هیجانزده شویم زیرا ما میخواهیم عزتنفس و اعتمادبهنفس آنها را بالا ببریم و به آنها کمک کنیم تا بدانند که با هدایایی که به آنها داده میشود میتوانند موفقیتهای زیادی کسب کنند. بااینحال، مهم است که بدانید روش بهتری برای تعریف و تمجید از فرزندان وجود دارد. در مورد کودکان، مهم این است که تلاش آنها را ستایش کنیم تا اینکه بخواهیم توانایی آنها را ستایش کنیم.
چگونه میتوان از سختکوشی بچهها تعریف کرد؟
“آنچه شما ستایش میکنید، تعریف میکند که کودک شما چگونه موفقیت را درک میکند.” این نقل قول توسط دکتر جان مدینه، نویسنده کتابی به نام “قوانین مغز نوزادان”، نوشتهشده است. او یک متخصص برجسته در تحقیقات رشد مغز است و ما را به ستایش تلاش و نه توانایی تشویق میکند.
گاهی حسن جویی از کودک ممکن است به این شکل باشد: “شما خیلی باهوش هستید”، یا “شما خیلی بااستعداد هستید.” ما بیش از تلاشی که انجام میدهند، توانایی ذاتی آنها را ستایش میکنیم. وقتی از تواناییهای طبیعی آنها تعریف میکنید، آنها سهولت را با هوشمند بودن ، مرتبط میکنند. بنابراین، وقتی با چالشها یا مواردی روبرو میشوند که نیاز به تلاش بیشتر دارد، به خود شک میکنند و بهسرعت احساس ناامیدی میکنند. آنها غالباً در این مرحله تلاش را رها میکنند. این میتواند با دلیلی همراه باشد که کودک در مدرسه شگفتانگیز عمل میکند و ناگهان آنها افت شدید تحصیلی میکنند.
اگر توانایی ذاتی آنها را ستایش کنید، سه اتفاق رخ میدهد:
- آنها اشتباهات خود را شکستهای ناشی از عدم توانایی میدانند.
- آنها بیشتر از اینکه درواقع چیزی یاد بگیرند، بیشتر به این فکر میکنند که در ظاهر چگونه خود را نشان دهند.
- آنها کمتر تمایل به تلاش دارند زیرا در صورت عدم موفقیت، خطر زیادی برای آن ها وجود دارد.
- که این موارد می تواند قاطعیت در انجام کار،سختکوشی و عزم راسخ را از کودک بگیرد.
۲. ستایش خاص برای قاطعیت کودک
“کار خوب” یا “تلاش خوب” به کودک شما اطلاعات مهم و موردنیاز در مورد اقدامات خود را برای یادگیری میدهد. هنگامیکه کودک خود را تحسین میکنید، در مورد آنچه دیدهاید و آنچه دوست دارید آنها در آینده انجام دهند، بهطور مشخص برای آن ها معلوم کنید.
“شما خیلی سخت کارکردید و گزارش کتاب خود را نوشتید! فکر کردم خیلی خوب است که هنگام خواندن یادداشتبرداری میکردید تا بتوانید اطلاعات مهمی را که میخواستید در گزارش خود بگنجانید و به خاطر بسپارید. ”
تحسین و ستایش خاص، بهویژه ستایش ویژه تلاش، به کودک شما اجازه میدهد تا بداند که شما کاری را که او انجام میدهند متوجه میشوید این کار باعث میشود ، کودک بهطور مثبت این تلاش ها را تقویت کند و به کودک این اجازه را میدهد که در مورد کارهایی که میخواهد انجام دهد قاطع و سخت کوش باشد.
تحسین یا ستایش چیست و چگونه کار میکند؟
زمانی اتفاق میافتد که به فرزند خود میگویید آنچه را انجام میدهد یا رفتار او را دوست دارید. بهعنوانمثال، ” کارت عالی است، “، “خوب است ” و…
ستایش اعتمادبهنفس و احساس کودک را پرورش میدهد.
با استفاده از ستایش، به فرزند خود نشان میدهید که چگونه درباره خودش فکر و صحبت کند. شما در حال کمک به کودک خود هستید که یاد بگیرد چگونه وقتی خوب عمل میکند تشخیص دهد و نسبت به خودش احساس غرور کند.
میتوانید کودکان را در سنین مختلف به خاطر چیزهای مختلف تحسین کنید. ممکن است شما از کودک کوچکتر به خاطر ترک کردن بازی هنگامی که در پارک محله است و به سمت خانه میآید ، او را ستایش کنید. شما میتوانید یک کودک و یا نوجوان را به خاطر برگشتن به خانه در یکزمان مشخص یا شروع تکالیف بدون یادآوری، تحسین کنید.
ستایش توصیف زمانی است که به فرزند خود بگویید دقیقاً همان چیزی است که دوست دارید. بهعنوانمثال، “من از راهی که برای مرتب کردن همهچیز در اتاق خود پیداکردهاید خوشم میآید”. این به کودک شما کمک میکند دقیقاً بفهمد چهکاری انجام داده است. همچنین واقعیتر از تعریفهای غیر خاص مانند “شما پسر خوبی هستید”، است.
ستایش از تلاش و سختکوشی
تشویق ستایش از تلاش است. به عنوان مثال “شما در حل مسائل ریاضیات سخت کارکردید، آفرین آن را خوب انجام دادهاید”. ستایش از تلاش میتواند انگیزهای برای فرزند شما باشد و او را ترغیب کند که در آینده تلاش زیادی کند و به عزمی راسخ و قاطعیت فراوان دست پیدا کند.
همچنین میتوانید قبل از اینکه فرزندتان کاری انجام دهد از تشویق استفاده کنید. بهعنوانمثال، “به من نشان دهید چقدر میتوانید اسباببازیهای خود را کنار بگذارید” یا “من میدانم که از این امتحان عصبی هستید، اما شما سخت مطالعه کردهاید. مهم نیست که چگونه به نظر میرسد، شما بهترین تلاش خود را انجام داده اید.
برخی از کودکان، بهویژه آنهایی که اعتمادبهنفس کمتری نسبت به دیگران دارند، بیشتر از دیگران به تشویق نیاز دارند. وقتی تمجید بر تلاش متمرکز باشد، بهاحتمالزیاد بچهها تلاش سخت را بهخودیخود یک کار خوب میپندارند. همچنین در صورت مواجهه با چالشها ، احتمالاً آنها همچنان تلاش میکنند و به انجام کارها خوشبین هستند.
پاداش چگونه به قاطعیت و سختکوشی کودک کمک میکند؟
پاداش نتیجه رفتار خوب است. این روشی است که میتوانید بگویید “آفرین” شما این کار را میتوانید زمانی انجام دهید که فرزند شما کار خوبی انجام داد یا رفتار خوبی از خود نشان داد. این موضوع میتواند یک درمان ، یک شگفتی یا یک امتیاز اضافی باشد. بهعنوانمثال ، بهعنوان پاداش برای مرتب نگهداشتن اتاق خود ، ممکن است به فرزندتان اجازه دهید تا منو شام را انتخاب کند.
۳. کودک خود را دستکم نگیرید
هر فعالیتی “تناسب سنی” خود را دارد ، اما بهعنوان والدین ، بعضیاوقات با رشد فرزندان ، مقیاس این سرعت را فراموش میکنیم. بیشتر اوقات ، والدین تواناییهای فرزندان خود را دستکم میگیرند. بهجای اینکه وقتی کودک شما سعی میکند چیز جدیدی یا کار جدیدی انجام دهد بجای اینکه عصبانی شوید ، لحظهای مکث کنید (البته اگر شرایط خطرناک نباشد!) و از خود بپرسید این کاری است که کودک شما ممکن است انجام دهد یا اگر قادر به انجام نسخه کوچکشده کاری هستند.
به یاد داشته باشید که برای اطمینان از تجربه و اعتمادبهنفس کودک شما، لازم است که چیز جدیدی را امتحان کند. این اعتمادبهنفس را با یافتن راههایی برای کمک به آنها دررسیدن به هدف خود بهجای عبور از خط پایان برای آنها پرورش دهید.
در اینجا واقعیتی قابلتوجه وجود دارد این است که ، چیزهای زیادی در مورد چگونگی دستکم گرفتن بچهها وجود دارد. سبحان فقط یک بچه است اما او میداند که به چه چیزی نباید دست بزند او به خاطر شیطنتهای خود خسته است .روشی که دستش را روی آن جعبه میکوبد را میبینید؟ این بهترین نوع ناامیدی است که او میتواند داشته باشد.
باز کردن قفل
خواهر یک پسر دوساله شکایت داشت که اسباببازیهایش نیمهشب گمشده و در اتاق برادرش پیداشده است. او شروع به قفلکردن درب اتاق خود کرد اما اسباببازیها مدام ناپدید میشد. والدینش که متعجب از این ماجرا بودند تصمیم گرفتند یکشب بیدار بمانند و ازآنچه اتفاق میافتد فیلم بگیرند. آنچه آنها فهمیدند این بود که آنها یک پسر بسیار باهوش و مصمم دارند که نیاز به صحبت فوری در مورد مالکیت خصوصی و معنای “شکستن قفل ورودی ، در دوسالگی دارد.
۴- بهجای مالکیت فرزند خود را راهنمایی کنید.
کار یک مربی کمک به گسترش و تقویت مهارتها است. بهجای اینکه وقتی فرزندتان با مشکل روبرو میشود ، برای حل یا به پایان رساندن چیزی اقدام کنید ، از خود بپرسید چه ابزار ، فکر یا طرز فکری میتواند به کودک شما کمک کند آنچه را که میخواهد انجام دهد به پایان برساند.
اگر کودک شما میخواهد کمربند ایمنی خود را ببندد ، در نظر بگیرید زمانی که نمیتواند “کلیک” نهایی را انجام دهد ،و این اتفاق بخاطر این افتادهاست که ژاکت او به سگک کمربند گیر کرده است.حال شما می توانید پاسخهای متفاوتی به او بدهید مانند:
پاسخ ضعیف: ” بگذار تا کمربندت را من ببندم.”
این به فرزند شما نشان میدهد که فکر نمیکنید او توانایی بستن کمربند ایمنی خود را دارد.
پاسخ خوب: “شما باید ابتدا کت یا ژاکت خود را از سر راه سگک کمربند کنار بزنید.”
کودک مشکل خود را شناسایی میکند و به او میگوید چگونه آن را حل کند. ”
پاسخ بهتر: “ببینید چطور کت شما جلوی سگک را میپوشاند؟ کمربند ایمنی شما در صورت وجود چیزی در سر راهش نمیتواند بسته شود”
کودک شما مشکل را شناسایی میکند اما به او اجازه میدهد تا خودش بفهمد چگونه این مشکل را حل کند.
بهترین پاسخ: “میبینم که در بستن کمربند ایمنی خود مشکلدارید. اگر شما با دقت به سگک نگاه کنید آیا میتوانید چیزی پیدا کنید که مانع از بسته شدن آن شده است. ”
با این کار شما کودک خود را راهنمایی میکنید تا برای شناسایی مشکل با دقت بیشتری موضوع را بررسی کند ، سپس به او این قدرت را میدهد تا خودش راهحلی پیدا کند.
۵. صبور باشید
انجام کاری بهتنهایی برای فرزند شما بیشتر از زمانی آن کار توسط شما انجام شود. مگر اینکه کودک شما خودش را مجبور به انجام این کار کند، که معلوم است در این کار بهتر یا سریعتر از شما نخواهد بود. همچنین مهم است که به یاد داشته باشید که هر بار که برای درست کردن یا به پایان رساندن چیزی برای فرزند خود کاری انجام میدهید یا خودتان آن کار را انجام میدهید، به کودک شما نشان میدهد که به توانایی او در انجام آن کار اعتقاد ندارید که این موضوع سختکوشی و عزم راسخ و همچنین قاطعیت در انجام کارها را تحت تأثیر قرار میدهد.
کودک شما بیش از هر چیز عشق ، تأیید و اعتقاد شمارا میخواهد. پس به فرزند خود ایمان داشته باشید! حتی اگر وسوسه میشوید تا شما کار او را انجام درحالیکه کودک شما تلاش میکند تا ژاکت خود را جمع کند، با صبر و حوصله منتظر بمانید. ما قول میدهیم، هنگامیکه سرانجام ژاکت خود را از سر راه برداشت، احساس غرور در چهره او ظاهر شود که ارزش آن را خواهد داشت.
پس برای اینکه صبور باشید بهتر است:
از تحریک کننده ها آگاهی پیدا کنید
تا آنجا که ممکن است بهطور خاص سعی کنید و مشخص کنید که چه زمانی تحمل کردن شما به پایان میرسد. کجا بهاحتمالزیاد اتفاق میافتد؟ با چه کسی؟ بهعنوانمثال برخی از ما تمایل داریم صبح زود ، اواخر شب یا هر زمان که محدودیت زمانی داشته باشیم ، صبر و تحمل خود را از دست بدهیم.
خستگی یا گرسنگی نیز میتواند فیوز ما را بهطور قابلتوجهی قطع کند. فرض کنید بچههایتان بسیار کوچکتر بودند ،شما بهعنوان یک اخطار پیشگیرانه میگویید: “مادر خسته و گرسنه میشود ، این به معنای عصبانی شدن مادر است. به یاد بیاورید وقتی مادر عصبانی است چه اتفاقی میافتد. ”
هنگامیکه درک درستی از عوامل آغازگر عصبانیت خود داشته باشید ، میتوانید به مرحله بعد بروید.
مشاهده کنید که چگونه به رفتار کودک خودپاسخ میدهید
کمی وقت بگذارید و مشاهده کنید که هنگام تحریک شدن به شما چه میگذرد. چه اتفاقی در بدن شما میافتد؟ افزایش ضربان قلب؟ کف دستهای عرق کرده؟ نفس کشیدن سخت است؟ آیا احساس میکنید داغ شدهاید یا درجه حرارت بدنتان بالا رفته است؟
چه افکاری دارید؟
- هرگز کاری را که از او خواستهام انجام نمیدهد!
- وقتی من میگویم نه او همیشه لج بازی میکند!
- چرا من تنها کسی هستم که باید با این مسئله کنار بیایم؟
- و وقتی این اتفاق میافتد چگونه پاسخ میدهید؟
همه این اطلاعات مانند قطعات یک جورچین است و تصویری که تشکیل میدهد به شما کمک میکند تا نقطه اوج خود را تعیین کنید که همه این کارها بر روی تلاش کودک و عزم او در انجام کارها تأثیر خواهد گذاشت.
برخی افراد، وقتی تحریک میشوند، تنفس آن ها دچار مشکل میشود. و با افزایش سطح اضطراب ضربان قلب خود را احساس میکنند. افکار آنها به سمت تفکر همهیاهیچ چیز میروند ، الگویی فکری که در آن بهصورت افراطی فکر میکنند و در مورد خوب یا بد بودن چیزها اغراق میکنند. بهعنوانمثال ، ممکن است چیزی شبیه به این بگویند:
تفکر همهیاهیچ چیز فقط یکی از روشهایی است که میتوانیم با آن، خودمان را دیوانه کنیم. اینها چیزهایی هستند که به ما نشان میدهد صبر ما کمرنگ شده است. مهم است که وقتی بیحوصله میشویم و میتوانیم این کار را با شناخت عادتهای خود انجام دهیم آن ها را تشخیص دهیم.
مدیریت تحریککنندهها
اکنونکه عوامل تحریک کننده خود را شناختید ، میتوانید برای زمان وقوع آنها برنامه ای تهیه کنید. این طرح میتواند شامل موارد زیر باشد:
استراتژی پیش برنامهریزی. بهعنوانمثال ، برای یکزمان انتقال بین محل کار و خانه برنامهریزی کنید تا بتوانید برخی از زمانهایی که عصبی میشوید را برای شما فراهم کند. یا زودتر از موعد ،مقررات و قوانین مشخص برای خانه وضع کنید ، آنها را بنویسید و درصورتیکه برآورده نشدند عواقب واضحی برای آنها قرار دهید.
استراتژی لحظهای. وقتی این اتفاق میافتد ، از جدال قدرت دور شوید ، کمی جا برای آرام شدن ، تمرینات تنفس عمیق و صحبت کردن با خودتان ایجاد کنید.
پیگیری. پس از آرام شدن اوضاع ، برای بررسی وضعیت برنامهریزی کنید. با کودک خود بنشینید و گزینههای وی را برای حل مشکل بیان کنید ، یا اگر به صورت اتفاقی ، حوصله خود را از دست دادید عذرخواهی کنید.
قدرت عذرخواهی را دستکم نگیرید. برخلاف تصور عمومی ، این موضوع از اقتدار شما در برابر فرزندتان کم نمیکند. اینیک الگوی برای چگونگی پاسخگویی در مواردی است که پاسخ شما کمتر از عالی بودن است.
احتمالاً مدتها طول بکشد تا بتوانیم عذرخواهی کنیم زیرا ممکن است احساس کنند گناه خود را پذیرفتهایم و کودک بهنوعی از آن علیه ما استفاده خواهد کرد. همیشه این احتمال وجود دارد که این اتفاق بیفتد ، اما ، طبق تجربه ، انتقال و نادیده گرفتن اختلافات گذشته برای ما فرزندمان آسان است.
۶. بگذارید آنها شکست بخورند
هیچکس دوست ندارد کودک خود را شکستخورده ببیند ، اما حتی این موضوع میتواند یک تجربه مهم یادگیری برای فرزند شما باشد. همچنین یکلحظه مهم بین شما و فرزندتان است ، جایی که آنها یاد میگیرند عشق شما منوط به موفقیت نیست. بگذارید فرزندتان اشتباه کند و پسازآن با او درباره ی آن صحبت کنید این کار باعث میشود فرزند شما سختکوشتر و قاطعانهتر با امور برخورد کند.
به آنها بگویید که به آنها افتخار میکنید که کار سخت یا جدیدی را امتحان کردهاند و حتماً در مورد کار سختی که آنها انجام دادهاند مورد تعریف و تمجید قرار میگیرند .”من فکر کردم خیلی عالی است که شما درحالیکه امروز آهنگ جدید خود را روی پیانو تمرین میکردید سخت کار میکردید!
اگر کودک شما ناامید به نظر میرسد ، میتوانید به او یادآوری کنید که هیچکس شروع به دانستن چگونگی انجام کاری (یا انجام خوب آن) بدون تمرین قبلی نمیکند. گاهی استفاده از یک مثال مضحک مفید است ، مانند ” آیا کودک رضا بهمحض تولد میدانست چگونه راه برود؟ نه او ابتدا باید تمرین میکرد!
- پسر او برای اینکه بتواند راه برود، حتی بسیار زمین خورده است . اما ما تسلیم نمیشویم! ما به تلاش خود ادامه میدهیم و هر بار که تمرین میکنیم ، بهتر میشویم. ” این لحن و طرز صحبت کردن با کودکان تأثیر بسیار زیادی روی سختکوشی، عزم راسخ و قاطعیت در انجام کار ،فرزندان دلبند شما دارد.
- میتوانم بگویم که این کار برای شما دشوار است ، اما شما سخت کارکردید تا به چگونگی صدای آهنگها فکر کنید تا بتوانید برای تشخیص هر نت کار کنید. میتوانم بگویم که دفعه بعد که تمرین میکنی حتی بهتر این کار را انجام خواهید داد. من به شما افتخار میکنم که برای یادگیری و تمرین سخت تلاش میکنید!
سختکوشی را به یک بازی تبدیل کنید
اگر کودک شما ناامید شده و میخواهد تسلیم شود ، گاهی وقت آن است که مادر یا پدر وارد عمل شوند و با ایجاد خلاقیت روند یادگیری را سرگرمکننده نگه دارند. آیا زمانی که کودک شما لازم است اتاق خود را مرتب و تمیز کند از انجام آن نا امید میشود؟ با تبدیل کار سخت به “المپیک تمیز کردن اتاق” بالباسهای شسته شده بسکتبال ، مسابقه تاشو لباس ، و با تعیین وقت برای تختخواب ، کمی خلاقیت و عزم را به آنها بیاموزید. بعضیاوقات یک شوخی یا قهقهه سریع میتواند کودک را تحریک کند که برای ادامه دادن به آن نیاز دارد.
وقتی کودک ناامید و سرخورده میشود
زندگی پر از احساسات چالشبرانگیز است و بچهها از قبل با مهارتهای مدیریت ناامیدی آشنا نمیشوند و یادنمیگیرند! خوشبختانه باکمی راهنمایی و صبر زیاد میتوانید به فرزندتان کمک کنید تا استراتژیهای مقابلهای را برای کنار آمدن با ناامیدیهای کوچک و بزرگ ایجاد کند. هیدی امبرلینگ در مورد این موضوع میگوید: “سرخوردگی بهخودیخود چیز بدی نیست بلکه به کودکان کمک میکند یاد بگیرند چگونه از مقاومت بیشتری برخوردار شوند” تا بتوانند عزم راسخ و قاطعیت در انجام کار داشته باشند.
رویکرد خود را انتخاب کنید
“دنیای کودک همیشه پر از فراز و نشیبهای عاطفی خواهد بود. برخی منجر به شادی و سرگرمی و برخی دیگر به تحریک و ناامیدی منجر میشوند. بچهها باید با مواردی از قبیل عدم کنترل کامل محیط خود ، به چالش کشیدن روابط متقابل با همسالان و تعیین محدودیتهای مناسب توسط والدین کنار بیایند زیرا تأثیر مستقیمی روی سختکوشی و عزم راسخ آن ها دارد.
این نوع ناامیدیهای روزمره میتواند احساسات بزرگی را به دنبال داشته باشد که گاهی اوقات میتواند منجر به رفتارهای ناخواسته شود ، مانند با خشم پرتاب کردن ، ذوب شدن ، متوسل شدن به ضربه و غیره که ممکن است رخ دهد. پس برای کمک به کودک خود، کلید درک روحیه کودک خاص شماست.
بهعنوانمثال یک کودک بسیار حساس ممکن است بهراحتی تحتفشار قرار گیرد. یک نقطه جمعوجور و دنج (مانند گوشهای از اتاق یا یک آبمیوه) پیدا کنید که کودک بتواند بهطور موقت از موضع خود عقبنشینی کرده و کمی استراحت کند تا بتواند خود را جمع کند. از طرف دیگر ، بچههای فوقالعاده فعال که مشکل نشستن دارند ، ممکن است از توانایی انتقال انرژی خود بهرهمند شوند.
از آنها بخواهید بالا و پایین بپرند ، دست ها را تکان دهند ، مشتها را فشار کنند و فشار دهند ، یا چند بار توپ خود را پرتاب کنند. صرفنظر از خلقوخوی خاص کودک شما ، وقتی اولین ناامیدی به وجود میآید ، میتواند به عقبنشینی از وضعیتی که باعث ناامیدی شده است ، کمک کند.
از نقاط قوت فرزند خود استفاده کنید
ممکن است وسوسهانگیز باشد که در هنگام ناامیدی به مشکلات کودک خود بپردازید. اما در طولانیمدت این کار به فرزند شما لطفی نمیکند. مانند بزرگسالان ، کودکان دوست دارند احساس صلاحیت و توانایی کنند ، و وظیفه شما بهعنوان والدین این است که آنها را راهنمایی کنید نکتهای که باید به آن توجه داشته باشید این است که در چنین موقعیتهایی آنها نمیتوانند بهطور کامل کارها را انجام دهند ویا سختکوشی کنند و عزم راسخی داشته باشند.
کودک شما وقتی غرق در ناامیدی میشود ، در ذهن خودپذیرای درس نیست. در عوض آنچه میتواند مفید باشد این است که فضا را برای حل مسئله فراهم کنید. از طریق دانستن اینکه بعضیاوقات مؤثرترین عمل یک آغوش راحت و گرم برای تنظیم مجدد سیستم عصبی است ، که به فکر کردن در مورد مشکل کمک کنید.
پرچم قرمز برافراشته شده است
درحالیکه همه کودکان (و ما بزرگسالان!) هرازگاهی ناامیدی را تجربه میکنیم ، اگر کودک شما واقعاً با این موضوع دستوپنجه نرم میکند ، شاید زمان آن رسیده است که از او حمایت بیشتری کنید. “پرچمهای قرمز هنگامیکه کودک توانایی کنار آمدن بازندگی روزمره را از دست میدهد ، برای ما برافراشته میشود.
اگر کودکی هرروز به خاطر چیزهای جزئی در حال عصبانی شدن است یا اگر والدین زندگی خود را بهطور قابلتوجهی تغییر دادهاند تا در اطراف کودک کار کنند، اینها نشانههایی است که باید مراقب آنها باشیم که ما در موقعیت والدین بودن میتوانیم به آنها کمک کنیم. ” “ما میخواهیم که فرزندان ما که اکنون در سن جوانی هستند بتوانند تمرین کنند.
بازگشت از ناامیدی مهارت مهمی است زیرا چالشها با رشد پیچیدهتر میشوند. ” “اگر آنها اکنون بتوانند با سناریوهای کوچک و همچنین ناامیدیهای بزرگتر در طی همهگیر شدن کنار بیایند ، پس آنها در مسیر ایجاد انعطافپذیری تا بزرگسالی هستند و تابآوری بیشتری را به دست میآورند به یک فرد با ویژگی های سختکوشی،عزم راسخ تبدیل میشوند.
با مثال نشان دهید
شما هرروز بچههای خود را بهعنوانمثال یاد میدهید که چه تشخیصی داشته باشند. انجام عمدی کارهایی که سختکوشی یا عزم راسخ را تحریک می کند را به آنها بیاموزد که حتی بتوانند در بزرگ سالی از این مهارت ها استفاده کنند.
۷. از مواردی که در آنها سختکوشی میکنید صحبت کنید
با بچههای خود در مورد اتفاقی که امروز برای شما افتاده صحبت کنید ، جایی که به تسلیم شدن فکر کردید اما تصمیم گرفتید بهجای آن دوباره امتحان کنید. به او در مورد اشتباهی که مرتکب شدید و چگونگی حل مشکل برای ایجاد نتیجه بهتر به او صحبت کنید. به فرزند خود در مورد چیزی بگویید که واقعاً دشوار بود و آن را به دست آوردید. فرزندان خود را تشویق کنید تا در مورد چیزهایی که در زندگی آنها سخت کار میکند، با شما صحبت کنند! این گفتگوها به فرآیندهای فکری پشتکار سخت و عزم راسخ و قاطعیت در انجام کارها ، کمک میکند.
۸. کتاب بخوانید
کتاب میتواند چنین ابزاری قدرتمند در آموزش درس زندگی به کودکان ما باشد. این موضوع به فرزندان ما فرصتی میدهد تا با یک شخصیت ارتباط برقرار کنند و این ارزشها را در یک محیط بهراحتی قابلدرک ببینند.
کلام آخر
فرزندان ما همه کارها را از ما یاد میگیرند و وقتی میخواهیم به آنها آموزش قاطعیت و سختکوشی دهیم بهتر است آنها را در مورد سختکوشیشان تشویق کنیم و به آنها پاداش دهیم زیرا اگر آنها را به خاطر استعدادهایشان تشویق کنیم هنگامیکه دچار چالش شدند از انجام کارها دوری میکنند.
صبر کنید و با صبر به آنها احساس غرور و توانایی دهید . هنگامیکه ناامید شدند با خلاقیت آنها را تشویق به ادامه دادن مسیر خود کنید. برای آنها کتاب بخوانید تا ذهنیت رشد و سختکوشی و عزمی راسخ را در آن ها به وجود آورید.
به نظر شما چه راه های دیگری برای آموزش سختکوشی و عزم راسخ و قاطعیت در کار برای کودکان وجود دارد؟ آیا دوست دارید این مهارت ها را به کودک خود آموزش دهید؟